‘VIER DE VERSCHILLEN’

Carisia en Kees, beiden doof, weten heel goed wat het is om je te moeten aanpassen en op je tenen te moeten lopen. Carisia werkte onder ander 17 jaar op de juridische afdeling van een verzekerings­maatschappij. Kees werkte meer dan twintig jaar in een supermarkt, onder andere als afdelingschef. Dus toen ze vijf jaar geleden streekwinkel Lingegaerdt overnamen, wisten ze gelijk: wij gaan het anders doen.

Relaxt

Carisia: ‘Iedereen is hier welkom en iedereen krijgt hier de tijd en de ruimte om zich in zijn of haar eigen tempo te ontwikkelen en om werk te doen dat past qua werkzaamheden, tempo en aantal uren.’ Dus dat de ‘kaasjongen-met autisme’ heel precies, maar ook heel traag de kaas inpakt, of dat de winkelmedewerkster Terra slechthorend is – dat kan en hoort bij de Lingegaerdt. Carisia: ‘Vaste klanten weten dat. Voor nieuwe klanten is het wel eens wennen. Maar de sfeer is hier, anders dan bij de meeste supermarkten, heel relaxt.’

Totale communicatie

Carisia en Kees zijn voor zover ze weten de enige dove winkeleigenaren. Met hun vier kinderen wonen ze naast de winkel, op een groot erf net buiten het Betuwse dorp Elst. ‘We voelen ons bevoorrecht dat we dit mogen en kunnen doen’, zegt Carisia. ‘Het vraagt veel doorzettingsvermogen, maar we vinden het leuk en krijgen er energie van.’

Dat geldt ook voor het bieden van kansen en het creëren van mogelijkheden voor anderen. Elf parttime medewerkers heeft de Lingegaerdt momenteel in dienst van wie er twee doof of slechthorend zijn. Elke medewerker krijgt een korte cursus Gebarentaal aangeboden en in de winkel is vier dagen per week een tolk Gebarentaal aanwezig. Carisia: ‘De voertaal is hier totale communicatie: met oogcontact, handen, voeten en vooral: tijd en aandacht.’

Voorbeeld

De ondernemers beogen met hun winkel ook meer begrip te kweken voor mensen met een (arbeids)beperking. En andere werkgevers tot voorbeeld te zijn. Carisia: ‘Kijk naar de mogelijkheden in plaats van naar de onmogelijkheden. Ons motto is: Vier de verschillen. En ja er is – helaas – een hoop papierwerk mee gemoeid. ‘Dat zou echt makkelijker moeten worden gemaakt’, verzucht ze. En ja tuurlijk kost zo’n personeelsbeleid soms ook meer tijd en dus geld, maar het levert iets veel waardevollers op, vindt ze. ‘Mensen te zien groeien, dat maakt me blij.’ Dan maar minder winst. Ze trekt een vies gezicht: ‘Als het alleen om geld draait, daar word ik ongelukkig van.’