NIEUWE SECTORRAAD
‘JE MOET VECHTEN VOOR JE EIGEN ZAAK’
Tekst Eva Prins Beeld Jeannette Schols
Sinds eind mei heeft de sector Uitkeringsgerechtigden een nieuwe sectorraad en een nieuw sectorbestuur. Wie zijn deze kaderleden en wat motiveert hen? Twee oudgedienden en drie nieuwe sectorraadsleden stellen zich voor.
Erik Fruytier (57) is nieuw in de sectorraad, maar zit al wel acht jaar in de cliëntenraad. ‘Het is werk dat me ligt: overleggen, de grote lijnen zien, samenwerken.’
'SAMEN KAN JE EEN VUIST MAKEN'
‘Vakbondswerk zit me in het bloed: het sociale, opkomen voor mensen. En het vakbondswerk was ook “mijn redding”, toen ik volledig afgekeurd thuis kwam te zitten. Ik werkte als gemeenteambtenaar toen ik op mijn 33ste een zwaar ongeluk kreeg. Na twee weken in coma moest ik alles opnieuw leren: lopen, lezen, schrijven, praten. Acht jaar ben ik nog in dienst gebleven bij de gemeente, in allerlei functies, toen was ik helemaal opgebrand. Ik werd volledig afgekeurd. Dan val je in een zwart gat en moet je proberen je leven weer inhoud en zin te geven.
Eerder was ik onder ander WAO/WIA-begeleider geweest bij de bond. Nu werd ik gevraagd om zitting te nemen in de cliëntenraad. Dat heeft de motor weer aangezet. Eind dit jaar heb ik het cliëntenraadswerk acht jaar gedaan. Ik denk dat me dat voldoende bagage – en netwerk – geeft om nu op het niveau van de sectorraad mee te praten en invloed uit te oefenen. Het is werk dat me ligt: overleggen, de grote lijnen zien, samenwerken. Samen sta je sterker, samen kan je een vuist maken – dat is voor mij de kern van de FNV. De komende jaren wil ik me dan ook vooral inzetten voor meer samenwerking binnen de sector, tussen de werkgroepen en tussen de verschillende regio’s. Opdat we onze stem naar buiten nog krachtiger kunnen laten horen.’
Gabriella Choma (56) is herkozen in de sectorraad. ‘Ik vind het belangrijk dat beleidsmakers en politici weten én voelen hoe hun beleid mensen treft.’
‘WERKLOOSHEID EN ARBEIDSONGESCHIKTHEID KAN IEDEREEN TREFFEN'
‘Vanuit onze deskundigheid, ervaring en gedrevenheid strijden we in de sector(raad) voor een rechtvaardig socialezekerheidsstelsel dat mensen bestaanszekerheid en kansen geeft. In 1993 ben ik voor de liefde uit Hongarije naar Nederland gekomen. Ik was toen onder de indruk van het sociale stelsel dat in Nederland was opgebouwd. Maar dit mooie sociaal stelsel is de laatste jaren, onder invloed van een neoliberale politiek, steeds meer afgebroken. De rechten en ondersteuning van mensen worden minder en minder. Het is belangrijk dat de FNV daar aandacht voor vraagt, want werkloosheid of arbeidsongeschiktheid kan iedereen treffen. Vanuit de sector Uitkeringsgerechtigden wijzen we op dat belang, geven we deskundige input en vooral ook: een stem aan de mensen die het raakt. Dat laatste vind ik ontzettend belangrijk. Daarom heb ik laatst ook mijn verhaal verteld aan de commissie die de WIA moet herzien. Ik wilde daarmee een stem geven aan alle mensen die geraakt worden door dit oneerlijke stelsel. Ik vind het belangrijk dat met name beleidsmakers en politici weten én voelen hoe hun beleid mensen treft. Als je in een uitkering komt, betekent dat vrijwel altijd dat je – al dan niet tijdelijk – te maken hebt met verlies van werk, gezondheid en inkomen. Dat zijn grote verliezen. En dan word je ook nog eens geconfronteerd met financiële stress, onzekerheid, druk, wantrouwen en een negatieve bejegening. Ik ben enorm strijdlustig en gemotiveerd om dat te verbeteren.’
Kenneth Soeleman (65) is nieuw in de sectorraad. Hij wil de komende vier jaar bijdragen aan ‘verbetering van de rechtspositie van uitkeringsgerechtigden en een leefbaar inkomen’.
'IK VIND HET BELANGRIJK DAT DE STEM VAN MENSEN ZELF WORDT GEHOORD'
‘In mijn woonplaats Rotterdam ben ik al een tijd actief in de Surinaamse gemeenschap, bij FNV Lokaal en bij de campagne Voor14. Ook heb ik samen met de bond actie gevoerd tegen de datakoppelingswet SyRI. Vandaaruit ben ik gevraagd me te kandideren voor de sectorraad. Ik vind het belangrijk dat de stem van mensen zelf gehoord wordt. Daarom heb ik ja gezegd.
Als kersvers sectorraadslid heb ik drie speerpunten: de Participatiewet, datakoppeling en bejegening. De Participatiewet moet worden vervangen door een hele andere wet die uitgaat van vertrouwen en gebaseerd is op bestaanszekerheid. De gedachte achter de wet is dat mensen niet willen werken en met sancties moeten worden bedreigd om mee te doen. Terwijl: niemand wil afhankelijk zijn van een uitkering, maar liefst zijn eigen inkomen verdienen. Ik ook. Dat heb ik ook vrijwel altijd gedaan. Tot 2010 werkte ik in de techniek, onder andere in de scheepsbouw en de industriële automatisering. Interessant werk, ik heb het altijd met plezier gedaan. Na de zoveelste overname werd ik in 2010 boventallig en uiteindelijk ben ik via de WW in de bijstand terechtgekomen. In de bijstand voel je je rechteloos; hoe je wordt behandeld, verschilt per gemeente of zelfs van de persoon achter het loket. De komende vier jaar hoop ik dan ook bij te dragen aan verbetering van de rechtspositie van uitkeringsgerechtigden en een leefbaar inkomen.’
Marlyn Jane Weerden (61) is nieuw in de sectorraad, maar loopt al langer mee bij de bond. ‘Ik vind het belangrijk om kritisch te zijn naar de overheid en uitvoeringsinstanties.’
'STOP DE BUREAUCRATIE EN HANDEL UIT VERTROUWEN'
‘Opkomen voor anderen is de rode draad in alles wat ik doe. Ik zit in het bestuur van de grootste lokale partij in mijn woonplaats, ik ben actief in de Hervormde interculturele kerk en voor de FNV ben ik onder andere loopbaanconsulent. Daar zie ik met name veel 50-plussers die het gevoel hebben, dat ze al een beetje richting de uitgang worden gemanoeuvreerd. Ik (her)ken dat. Jarenlang heb ik op het hoogste niveau, bij gerenommeerde internationale bedrijven, secretarieel werk gedaan. Daarna heb ik vijftien jaar bij de FNV gewerkt, inclusief negen jaar voor de OR en vier jaar bij de Bedrijfsledengroep. Na de fusie in 2015 werd ik boventallig. Dat was geen leuke tijd. Toen ik een paar jaar later mijn baan verloor, merkte ik hoe denigrerend er vaak gesproken wordt over en tegen uitkeringsgerechtigden: alsof het hun eigen schuld is. Terwijl: niemand kiest voor ziekte, arbeidsongeschiktheid of werkloosheid. Het maakte me strijdbaar dus werd ik lid van de Cliëntenraad UWV. En van het een kwam het ander: als kaderlid zit ik ondertussen in allerlei werkgroepen, en nu dus ook in de sectorraad. Ik vind het belangrijk om kritisch te blijven naar de overheid en uitvoeringsinstanties. Ik wil dat ze er zijn voor burgers, in plaats van dat ze hen met ingewikkelde wetten en regels nog verder de afgrond induwen. Stop de bureaucratie, handel uit vertrouwen en help de mensen die afhankelijk van je zijn. Daar ga ik mij hard voor maken.’
Paul Nunnink (63) is herkozen in de sectorraad. ‘We zetten kleine stapjes, maar wel stapjes.’
‘MEDE DANKZIJ ONZE INZET IS DE IOW VOORLOPIG BEHOUDEN’
‘De groep mensen voor wie ik ooit werkte, daar behoor ik nu zelf toe. Tot een jaar of tien geleden was ik sociaal werker bij werklozencentrum Unitas in Nijmegen. Toen belandde ik met een burn-out in de ziektewet. Na twee jaar werd ik minder dan 35 procent afgekeurd. Dan krijg je geen WIA-uitkering. Zo belandde ik in de Participatiewet.
De Participatiewet mag van mij de prullenbak in. De wet is rancuneus en repressief en de uitkering te laag. In het sectorbestuur zijn we hier al heel lang mee bezig en er zit ook wel beweging in. Net als in de verhoging van het minimumloon en de uitkeringen. Het zijn kleine stapjes, maar wel stapjes. Verder ben ik er trots op dat mede dankzij onze inzet de IOW voorlopig behouden is.
De komende vier jaar wil ik me onder andere inzetten voor meer mensen in de sector(raad). Ik ben nu de enige afgevaardigde voor de regio Oost terwijl ik genoeg mensen ken die het zouden kunnen. Zeker, je vergadert veel en je krijgt regelmatig een dik pak papier op je bureau. Dat vindt niet iedereen leuk. Ik ook niet altijd, maar ik vind het belangrijk werk. De FNV is een grote organisatie die echt invloed kan uitoefenen en dingen kan bereiken. Ook voor uitkeringsgerechtigden. Maar dan moeten ze wel zelf hun stem laten horen. Je moet vechten voor je eigen zaak.’