GOED GEHOLPEN

De onheilstijding komt in 2013: prostaatkanker. Jan Elfring, vader van twee zonen, is dan 52 en sinds tien jaar adviseur wegenbouw. Een operatie volgt. Daarmee lijkt de kanker weg. Maar anderhalf jaar later is het toch weer mis, vertelt Elfring. Hij wordt bestraald en krijgt vervolgens hormooninjecties.

Inleveren

Het werk begint hem daarna steeds zwaarder te vallen. ‘Ik was sneller moe, kon me minder goed concentreren.’ Door de hormooninjecties worden bovendien botten brozer en gewrichten gevoeliger. ‘Ik moest steeds vaker nee verkopen omdat het niet meer ging.’ Voor zijn werkgever, de gebroeders van Kessel, heeft hij niets dan lof. ‘Ze hebben er echt alles aan gedaan om me te helpen en aan de gang te houden.’ Maar op een gegeven moment gaat het niet meer – en zeker niet op de manier en het niveau waarop Elfring altijd heeft gewerkt. Twee jaar na de hormooninjecties, meldt hij zich volledig ziek.

Complex

En daarmee wordt het tijd om de bond in te schakelen, weet Elfring, al veertig jaar lid. ‘Als je ziek thuis komt te zitten, krijg je met zoveel regeltjes te maken. Ik wist: dat moet ik niet alleen willen doen, dat is te complex. Toevallig kende ik WIA-begeleider Jan Kiep, dus heb ik, via de bond, gevraagd of hij me kon begeleiden. Dat kon.’

Kiep helpt hem bij de aanvraag van de WIA-uitkering en gaat mee naar het keuringsgesprek. Dat voelt enorm steunend, zegt Elfring, die voor het UWV geen goed woord over heeft. ‘Uit het verslag van dat gesprek heb ik serieus twee A4-tjes fouten gehaald. Het leek wel of het over iemand anders ging.’

Maar erger is nog de ‘uitslag’. ‘Ik kreeg een brief – een standaardbrief denk ik achteraf – met de mededeling dat ik voorlopig volledig was afgekeurd en WIA kreeg. Maar ondertussen moest ik werken aan mijn herstel, want over een jaar zou ik worden herkeurd. Dat kwam echt keihard binnen. Vooral dat ik moest werken aan mijn herstel: ik was al negen jaar aan het worstelen en er was geen enkel zicht op verbetering. Sterker: het wordt alleen maar slechter.’ Zowel Elfring – met hulp van Jan Kiep – als zijn werkgever tekent bezwaar aan. En gelukkig wordt het kort daarna gecor­ri­geerd: Elfring wordt duurzaam arbeids­ongeschikt verklaard en krijgt een IVA-uitkering. ‘Ik was enorm opgelucht.’

Verlicht

Zo’n WIA-traject is slopend, zegt Elfring. Zeker omdat je je toch al klote voelt, over je ziekte, het verlies van werk – ik heb het daar lang moeilijk mee gehad.’ Hulp van de bond kan hij dan ook iedereen aanraden. ‘Iemand met kennis van zaken die je al die rompslomp een beetje uit handen neemt, meedenkt en naast je staat – dat verlicht enorm.’