COLUMN
TITIA SCHRIJFT
ZORGEN WE VOOR EEN DOORBRAAK?
Zuid-Europa stond deze zomer in brand, Oost-Europa werd door overstromingen geteisterd en in Scandinavië knakten de bomen in de bossen door een storm met de lullige naam Hans. In Nederland lijkt niks aan de hand, met een gematigde zomer met buien en zon, politici die vooral vertrekken en een campagne die nog niet op stoom is. Maar dat is schijn.
Na een veel te lange neoliberale periode Rutte, waarin de sociale zekerheid langzaam werd uitgekleed en de overheid burgers vooral onheus bejegende en aanpakte, lijkt er verandering op komst. Er zijn nieuwe spelers zoals BBB en Omtzigt, er komt een nieuwe, jongere generatie politieke leiders aan bij de gevestigde partijen en er komt een gezamenlijke lijst GroenLinks/PvdA.
De commissie sociaal minimum bepleit een flinke verhoging van de bijstand en het wettelijk minimumloon omdat mensen eenvoudigweg niet genoeg geld hebben om op een basisniveau te leven. En zelfs het Centraal Planbureau (CPB) waarschuwt dat er echt iets moet gebeuren om de groei van de armoede te stoppen. Het CPB, nota bene, die club van rekenaars die altijd roept dat verhoging van het minimumloon werkgelegenheid kost en dat er bezuinigd moet worden.
De verontwaardiging bij werkelijk iedereen is groot over het toeslagenschandaal, over de behandeling van de Groningers, over de gekmakende bureaucratie en de onmacht van gemeenten om de jeugdzorg, de WMO, en de Participatiewet humaan uit te voeren. Inmiddels honderden onderzoeksrapporten, commissies en enquêtecommissies tonen dat aan.
Zou er dan nu eindelijk iets kunnen gaan veranderen? Zou de kloof tussen arm en rijk eindelijk worden verkleind en krijgen alle burgers weer een dienstbare overheid?
Het kan. Maar waar alle stormen, branden en watersnoden in Europa niet leiden tot een fundamentele aanpassing van de economie om de klimaatcrisis tegen te gaan, zo zal er voor de armen niet veel veranderen als het politieke klimaat niet verandert. Zolang rechtse en middenpartijen regeren gaat de wereld nu eenmaal naar de klote en de eerste die de gevolgen daarvan merken, zijn de mensen met de laagste inkomens, uitkeringsgerechtigden en werkenden. En het kind van de rekening, de uitdrukking zegt het al, zijn de kinderen.
Dus als we echt willen dat de planeet wordt gered, en kinderen in Nederland zonder armoede kunnen opgroeien, dan moet vooral het politieke klimaat veranderen. Links stemmen dus, op 22 november.