VOORWOORD
WREED OPTIMISME
‘Het is wreed mensen een droombaan voor te spiegelen die er niet is’, stelt socioloog Josien Arts in dit magazine. Arts onderzocht in 2016 en 2017 re-integratietrajecten voor kansrijke mensen in de bijstand en haar oordeel is niet mals. ‘Gerommel in de marge ten koste van mensen die het zwaar hebben’, noemt ze de trajecten. Het zijn ‘trainingen in optimisme’, die van werkloosheid een individueel probleem en individuele verantwoordelijkheid maken in plaats van een collectieve. ‘Als jij je best maar doet, dan lukt het wel.’
En dat is wreed, meent Arts, want de realiteit is dat als deze bijstandsgerechtigden er al tussenkomen, ze terechtkomen in onzekere banen, slechte contracten en draaideurconstructies van even werken en weer terug in de uitkering. En dit vergroot niet de kans op die ‘droombaan’, maar het verkleint die kans juist!
En dit gaat dan nog over kansrijke bijstandsgerechtigden. Hoe uitzichtloos de situatie is voor mensen in de bijstand die vanwege een chronische ziekte of arbeidsbeperking niet of nauwelijks kunnen werken, is hier te lezen.
Deze mensen horen niet in de bijstand, meent de FNV. Die is immers bedoeld als tijdelijk vangnet, maar voor hen is het levenslang: levenslang leven met weinig geld, strenge regels en een negatief stigma – en dat bovenop de pijn en het verdriet die het ziek zijn al met zich meebrengt. Ook hier is Arts’ constatering dan ook van toepassing: ‘Dit is niet de manier waarop we als samenleving moeten omgaan met een grote groep mensen die het al zwaar heeft.’ FNV Uitkeringsgerechtigden sluit zich hier volmondig bij aan. Harry Ortmans, Voorzitter sectorraad FNV Uitkeringsgerechtigden